رزین پایه (Base Resin)
رزین، مهمترین جزء تشکیلدهنده چرم مصنوعی است و نقش اصلی در شکلگیری ساختار آن ایفا میکند. دو نوع رایج رزین در تولید چرم مصنوعی عبارتند از:
۱. پلیوینیل کلراید (PVC)
رزین PVC (Polyvinyl Chloride) یکی از رایجترین مواد پلیمری در تولید چرم مصنوعی است. ویژگیهای اصلی آن عبارتند از:
-
قیمت مناسب
-
مقاومت بالا در برابر رطوبت
-
پایداری در برابر مواد شیمیایی
-
قابلیت انعطافپذیری با استفاده از نرمکنندهها
چرم مصنوعی بر پایه PVC بیشتر در صنایع خودرو، مبلمان، جلد کتاب و برخی پوشاک استفاده میشود.
۲. پلییورتان (PU)
رزین PU (Polyurethane) نسبت به PVC ظاهری نرمتر و طبیعیتر دارد. ویژگیهای آن عبارتند از:
-
سبکتر و نرمتر از PVC
-
تنفسپذیرتر
-
گرانتر از PVC
-
مناسب برای محصولات لوکس مانند کیف و کفش و پوشاک
نرمکنندهها (Plasticizers)
رزینهای پایه مانند PVC به تنهایی سفت هستند و برای تبدیلشدن به مادهای انعطافپذیر، به نرمکننده نیاز دارند. رایجترین نرمکنندهها عبارتند از:
۱. DOP (Dioctyl Phthalate)
-
یکی از ارزانترین و رایجترین نرمکنندهها در صنایع پلاستیک و چرم مصنوعی
-
انعطافپذیری بالا
-
در برخی کشورها به دلیل مسائل زیستمحیطی محدود شده است
۲. DINP، DIDP و سایر فتالاتهای با زنجیره بلند
-
دارای پایداری حرارتی بهتر
-
سمیت کمتر از DOP
-
گزینههای مناسب برای جایگزینی در تولید چرم مصنوعی با استانداردهای بالا
۳. نرمکنندههای بدون فتالات (Non-Phthalate Plasticizers)
در پاسخ به نگرانیهای محیطزیستی، استفاده از نرمکنندههای سازگار با محیط زیست مانند:
-
DEHT (Dioctyl Terephthalate)
-
ATBC (Acetyl Tributyl Citrate)
-
TOTM (Trioctyl Trimellitate)
رو به افزایش است، بهویژه در تولید چرم مصنوعی با گرید پزشکی یا کودک.
تثبیتکنندهها (Stabilizers)
چرم مصنوعی در معرض حرارت، نور UV و اکسیژن ممکن است دچار تخریب شود. برای جلوگیری از این موضوع از تثبیتکنندهها استفاده میشود:
۱. تثبیتکنندههای حرارتی
-
عمدتاً ترکیبات سربی (در گذشته)، قلع، کلسیم-روی و باریم-روی
-
پایداری حرارتی رزین در طول پخت را افزایش میدهند
۲. تثبیتکنندههای نوری (Anti-UV)
-
ترکیبات جاذب اشعه ماوراء بنفش
-
مانع از زرد شدن، شکنندگی یا ترکخوردگی چرم در برابر نور خورشید میشوند
رنگدانهها (Pigments)
برای ایجاد تنوع رنگ در چرم مصنوعی، از رنگدانههای آلی و معدنی استفاده میشود. این رنگدانهها به خمیر پلیمری یا لایه نهایی افزوده میشوند.
-
رنگدانههای آلی: تنوع رنگ بالا، مقاومت پایینتر در برابر UV
-
رنگدانههای معدنی: پایداری بیشتر در برابر نور و گرما
مقدار و نوع رنگدانه تأثیر مستقیمی بر ظاهر نهایی، ماندگاری رنگ و قیمت تمامشده دارد.
لایه زیرین (Backing Material)
چرم مصنوعی برای استحکام بیشتر نیاز به یک لایه پشتی دارد. این لایه نقش مهمی در دوام، قابلیت دوخت و کاربرد نهایی دارد. رایجترین مواد برای لایه زیرین عبارتند از:
۱. پارچه پلیاستر
-
ارزان و مقاوم
-
کاربرد گسترده در صنایع مختلف
-
جذب پایین رطوبت
۲. پارچه کتان
-
نرم و طبیعی
-
مناسب برای پوشاک و مصارف لوکس
۳. الیاف بدون بافت (Non-woven)
-
سبک، انعطافپذیر
-
مناسب برای چرمهای انعطافپذیر مانند روکش صندلی یا لباس
مواد افزودنی عملکردی
۱. عوامل ضد قارچ و باکتری
برای جلوگیری از رشد قارچ، کپک و باکتری بهویژه در محیطهای مرطوب، از مواد ضد قارچ در فرمول چرم استفاده میشود.
۲. ضد شعله (Flame Retardants)
در برخی کاربردهای خاص مانند خودرو یا هواپیما، افزودن مواد ضد شعله برای افزایش ایمنی ضروری است.
۳. مواد ضد الکتریسیته ساکن
برای برخی محیطهای صنعتی خاص، چرم مصنوعی باید دارای خاصیت آنتیاستاتیک باشد.
لایه نهایی (Top Coat)
لایه نهایی یا تاپ کوت، یک پوشش شفاف یا نیمهشفاف است که برای افزایش جذابیت ظاهری و خواص فیزیکی چرم مصنوعی استفاده میشود. ترکیبات آن شامل:
-
PU یا اکریلیک برای براقیت یا مات بودن
-
افزودنیهای ضد خش، ضد UV و ضدآب
-
گاهی مواد سیلیکونی برای ایجاد نرمی سطح
مواد پرکننده (Fillers)
در برخی فرمولها برای کاهش هزینه و بهبود خواص فیزیکی، از مواد پرکننده نظیر کربنات کلسیم (CaCO₃) استفاده میشود. البته استفاده بیش از حد از این مواد میتواند باعث کاهش انعطافپذیری و کیفیت شود.
نتیجهگیری
ترکیب صحیح و علمی از مواد اولیه، رمز موفقیت در تولید چرم مصنوعی باکیفیت است. رزینهای پایه، نرمکنندهها، تثبیتکنندهها، رنگدانهها و لایههای زیرین هر یک نقش مهمی در عملکرد نهایی محصول دارند. شناخت دقیق از این مواد و استفاده از منابع اولیه استاندارد، امکان تولید چرم مصنوعی با ویژگیهای خاص، دوام بالا و ظاهر مطلوب را فراهم میسازد. تولیدکنندگان موفق همواره در انتخاب فرمولاسیون خود دقت کرده و با بهکارگیری تکنولوژی روز و مواد اولیه با کیفیت، نیاز بازار را پاسخ میدهند.